Ο αριθμός 7 είναι ιερός αριθμός για πολλούς πολιτισμούς και θρησκείες. Για παράδειγμα στην αρχαία Ελλάδα το 7 ήταν ο ιερός αριθμός του θεού Απόλλωνα και ο τέλειος αριθμός των Πυθαγορείων. Στην Παλαιά Διαθήκη 7 ήταν τα έτη της αφθονίας και 7 του λιμού στο όνειρο του Φαραώ (Γένεσις, κεφ. μα΄) ενώ τα τείχη της Ιεριχούς έπεσαν την 7η ημέρα και αφού 7 ιερείς με 7 σάλπιγγες περπάτησαν γύρω από την πόλη 7 φορές (Ιησούς του Ναυή, στ΄ 8) Και στην Καινή Διαθήκη οι Απόστολοι επιλέγουν ως διακόνους 7 άνδρες «πλήρεις Πνεύματος αγίου καὶ σοφίας» (Πράξεις στ΄ 3) ενώ στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, ο αριθμός κυριαρχεί: οι 7 Εκκλησίες της (Μικράς) Ασίας (στις οποίες απευθύνεται το βιβλίο), οι 7 χρυσές λυχνίες (α΄ 12), οι 7 αστέρες στο δεξί χέρι του Θεού (α΄ 16), οι 7 λαμπάδες πυρός και τα 7 πνεύματα του Θεού (δ΄ 5), οι 7 σφραγίδες (ε΄ 1), οι 7 άγγελοι και οι σάλπιγγές τους (η΄ 2), οι 7 έσχατες πληγές (ιε΄ 1), οι 7 χρυσές φιάλες (ιε΄ 7), οι 7 βροντές (ι΄ 3), τα 7 κέρατα και οι 7 οφθαλμοί (ε΄ 6), οι 7 βασιλείς (ιζ΄ 10).
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε επί μακρόν παραθέτοντας κι άλλα παραδείγματα, αλλά προφανώς κάτι τέτοιο δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Απλώς να θυμίσουμε ότι σε παλαιότερο άρθρο μας στη φιλόξενη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» είχαμε αναφερθεί στις 7 συνήθειες των επιτυχημένων διαδόχων. Ο Δρ. Fowler λοιπόν υποστηρίζει ότι οι «Επτά Συνήθειες των Επιτυχημένων Διαδόχων», είναι:
- Καθιέρωση της ανεξαρτησίας
- Αναδιαμόρφωση της οικογενειακής επικοινωνίας
- Καταδεικνύοντας ικανότητα
- Συμμετοχή στις στρατηγικές αποφάσεις
- Διευκρίνιση των ορίων
- Ανάπτυξη στρατηγικών ρευστότητας
- Αναλαμβάνοντας οικονομικό κίνδυνο (Ρίσκο)
Τώρα και στα επόμενα άρθρα θα αναφερθούμε στους επτά (7) λόγους για τους οποίους αποτυγχάνουν τα έξυπνα στελέχη. Ο σκοπός μας είναι το περιεχόμενο αυτών των άρθρων να είναι διδακτικό και για τους υποψηφίους διαδόχους των οικογενειακών επιχειρήσεων. Υποστηρίζουμε λοιπόν, πως ό,τι ισχύει για τα στελέχη, ίδιο κι απαράλλακτο ισχύει και για τους υποψηφίους διαδόχους. Αφορμή γι’ αυτά τα δυο άρθρα είναι το βιβλίο του Sydney Finkelstein με τίτλο: «Why Smart Executives Fail: And What You Can Learn from Their Mistakes». Ο συγγραφέας μελέτησε μεγάλες αποτυχίες εταιρειών της δεκαετίας του ‘90 και του 2000, προσπαθώντας να κατανοήσει ποια ήταν εκείνα τα ελαττώματα και τα λάθη των ηγετών τους, που τελικά προκάλεσαν αυτές τις αποτυχίες. Είναι ίσως μιας μορφής «απάντηση» στον πραγματικά εκπληκτικό Stephen Covey και στις «7 συνήθειες των εξαιρετικά αποτελεσματικών ανθρώπων».
ΛΟΓΟΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ Νο 1: Η κυριαρχία στην αγορά.
«Για μας πάντα έχει λιακάδα! Πέρα βρέχει!»
Αυτό υποδηλώνει τον εφησυχασμό των στελεχών εξ’ αιτίας της αντίληψής τους ότι κυριαρχούν στην αγορά. Η πίστη ότι εμάς δεν μας «κουνάει» κανένας από τη θέση μας, κάνει τους ηγέτες και τα στελέχη αυτών των επιχειρήσεων να πιστεύουν ότι η οργάνωσή τους είναι μοναδική, τα στελέχη της εταιρείας τα πιο έξυπνα στην αγορά, το management που εφαρμόζουν ότι είναι το πλέον πρωτοποριακό, τα προϊόντα τους αδιαμφισβήτητα έχουν την καλύτερη σχέση ποιότητας και τιμής, και πάει λέγοντας… Μάλιστα, δίνουν με περισσή αυταρέσκεια «βαρύγδουπες» συνεντεύξεις, τονίζοντας την επιτυχία τους και την επιχειρηματική τους ευφυία. Αν τους ρωτήσετε θα διαπιστώσετε ότι διαβάζουν μόνον την αποδελτίωση που τους αφορούν, «σνομπάροντας» πολλές φορές την πορεία των ανταγωνιστών τους. Δυστυχώς γι’ αυτούς και για τις εταιρείες τους, τις περισσότερες φορές κυριολεκτικά «εξαφανίζονται» και μάλιστα με τρόπο αρκετά βίαιο.
ΛΟΓΟΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ Νο 2: Τα αδιευκρίνιστα όρια
Τα συγκεκριμένα στελέχη δεν έχουν θέσει τα κατάλληλα όρια μεταξύ της προσωπικής και της επαγγελματικής τους ζωής. Το συνηθισμένο φαινόμενο είναι να τίθεται σε δεύτερη προτεραιότητα η οικογένεια. Πολλές φορές μάλιστα αγνοείται επιδεικτικά! Σα να μην υπάρχει η οικογένεια ή κάποιος άλλος να έχει αναλάβει αυτό το «έργο».
Αυτά τα στελέχη αντιλαμβάνονται πολύ αργά, συνήθως στη Δύση της επαγγελματικής τους καριέρας, ότι έχασαν πλήθος «στιγμών» με τους οικείους τους, με τη δικαιολογία ότι «είχαν δουλειά και δεν προλάβαιναν!» Η ωριμότητα της ηλικίας συνήθως τους κάνει να μετανιώνουν για τον χαμένο χρόνο με την οικογένειά τους, αλλά δυστυχώς ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω και τα πράγματα δεν διορθώνονται. Το αποτέλεσμα; Διαζύγια και παιδιά με πολλά ψυχολογικά προβλήματα.
Η μετάνοια αρκεί; Όχι! Εκείνο που θα πρέπει να γίνεται πριν τα πράγματα φθάσουν σε ανεπιθύμητες καταστάσεις όπως οι παραπάνω, είναι να υπάρχει ισορροπημένη ζωή! Ότι και οι γύρω μας δικαιούνται πράγματα. Σ’ αυτή τη ζωή δεν είμαστε μόνον εμείς… Γι’ αυτό το λόγο, και απευθυνόμενοι στους ιδρυτές και στους υποψηφίους διαδόχους οικογενειακών επιχειρήσεων η λύση για το πρόβλημα είναι συγκεκριμένη: αντιμετωπίστε την οικογένεια ως οικογένεια και την επιχείρηση ως επιχείρηση. Κρατείστε αυτά τα δυο πράγματα ξεχωριστά. Μην αφήστε αυτό το όριο να μην είναι σε όλους ξεκάθαρο…