Έχουμε τονίσει επανειλημμένα από αυτή τη στήλη, ότι η διαδικασία της διαδοχής σε μια οικογενειακή επιχείρηση είναι μια αρκετά σοβαρή και χρονοβόρα υπόθεση, που απαιτεί πολλή δουλειά και από τον ιδρυτή και από τον υποψήφιο διάδοχο. Γι’ αυτό επιμένουμε ότι οι γονείς πρέπει να αρχίσουν να παίρνουν το θέμα της διαδοχής στα σοβαρά από τη στιγμή που έχουν «πατήσει» τα πενήντα τους.

Το πρώτο βήμα είναι να προετοιμαστούν ψυχολογικά για μια κατάσταση «αποκοπής» των παιδιών από την εξάρτησή τους από τους γονείς. Μόλις το παιδί ενηλικιωθεί, συνήθως στο 17ο µε 18ο έτος, οι γονείς θα πρέπει να αρχίσουν να δίνουν στο παιδί μερικές σοβαρές αρμοδιότητες που θα έχουν ως κύριο σκοπό την ανάληψη ευθυνών από μέρους του.

Στο «σύστημα» των επτά συνηθειών, το παιδί που έχει επιλεγεί ως διάδοχος ξεκινάει την προετοιμασία του µε την αλλαγή της ψυχολογικής του εξάρτησης από την οικογένεια και την οικογενειακή επιχείρηση. Στη συνέχεια αρχίζει να μαθαίνει τους τρόπους λειτουργίας και διαχείρισης της επιχείρησης. Δειλά, αλλά σταθερά, το παιδί βαδίζει στην οδό της επιχειρηματικότητας κάνοντας τα πρώτα βήματα µε δραστηριότητες που είναι εργασίες οι οποίες έχουν μικρή επίδραση στο «ρευστό», µε άλλα λόγια, δραστηριότητες που τα αποτελέσματά τους δεν έχουν άμεση και σοβαρή επίδραση στη χρηματοοικονομική και οικονομική πορεία της επιχείρησης.

Δεδομένου ότι το χρήμα είναι «ρευστό» και κατά συνέπεια ό,τι ξοδεύεται είναι δύσκολο να μαζευτεί εκ νέου, η πρεσβύτερη γενιά κρατάει σφιχτό έλεγχο σε ό,τι αφορά το χρήμα. Έτσι, οι γονείς μεταβιβάζουν στο μελλοντικό διάδοχο δραστηριότητες που έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη ρευστότητα της εταιρείας, µόνο όταν έχουν πειστεί ότι ο μελλοντικός διάδοχος έχει «μάθει» καλά τον τρόπο που η επιχείρηση «βγάζει» το ψωμί της. Τελικά, όταν πειστούν οι γονείς ότι ο μελλοντικός διάδοχος έχει «χωνέψει» καλά το θέμα της ρευστότητας, τότε είναι έτοιμοι να παραδώσουν τα ηνία για τα καλά.
Αυτό είναι το πρώτο βήμα στη διαδοχή και η πρώτη προσπάθεια ο διάδοχος να αποκτήσει την πρώτη συνήθεια: να γίνει ανεξάρτητος.