Όπως γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, οι Επτά Συνήθειες των Επιτυχημένων Διαδόχων, όπως τις περιγράφει ο Fowler, είναι:
- Καθιέρωση της ανεξαρτησίας
- Αναδιαμόρφωση της οικογενειακής επικοινωνίας
- Καταδεικνύοντας ικανότητα
- Συμμετοχή στις στρατηγικές αποφάσεις
- Διευκρίνιση των ορίων
- Ανάπτυξη στρατηγικών ρευστότητας
- Αναλαμβάνοντας οικονομικό κίνδυνο (Ρίσκο)
Αν παρατηρήσουμε µε προσοχή τα επτά αυτά σημεία, θα διαπιστώσουμε ότι οι πρώτες δύο συνήθειες αναφέρονται στην προσπάθεια των νέων να καθορίσουν τη θέση τους μέσα στη επιχείρηση, ανεξάρτητα από τη σχέση τους µε τους γονείς, και να αλλάξουν τον τρόπο που επικοινωνούν µε την οικογένεια.
Αφού έχουν δημιουργήσει την ανεξαρτησία τους και έχουν αρχίσει να επικοινωνούν όχι ως οικογενειακά µέλη, αλλά ως στελέχη της επιχείρησης [Συνήθεια 1 & 2], η επόμενη συνήθεια που πρέπει να δημιουργήσουν είναι να αρχίσουν να αποδεικνύουν τις τεχνικές και ηγετικές τους ικανότητες [Συνήθεια 3].
Αφού έχουν πείσει τη διοίκηση και τους συναδέλφους τους για τις τεχνικές και ηγετικές τους ικανότητες, τότε οι διάδοχοι θα πρέπει να επιτρέπεται να λάβουν μέρος στις στρατηγικές αποφάσεις [Συνήθεια 4].
Στη συνέχεια πρέπει να διευκρινίσουν τα όρια μεταξύ των λειτουργικών, στρατηγικών και χρηματοοικονομικών καθηκόντων τους [Συνήθεια 5].
Ακολουθώντας αυτήν τη σταδιακή πρόοδο οι διάδοχοι είναι τώρα έτοιμοι να αρχίσουν να ασχολούνται µε θέματα ρευστότητας και ανάληψης οικονομικού ρίσκου [Συνήθειες 6 & 7].
Σε κάθε περίπτωση, το ποθητό τέρμα της διαδικασίας διαδοχής είναι η μεταφορά της ιδιοκτησίας από τους γονείς στους διαδόχους. Πριν φτάσει εκεί, ο κάθε υποψήφιος διάδοχος πρέπει να έχει μάθει το καυτό θέμα της ρευστότητας, της ανεύρεσης δηλαδή μετρητών για την εξαγορά μετοχών και για την εξασφάλιση εισοδήματος για τους γονείς, όπως να έχει και την αποκλειστική ευθύνη για την ανάληψη οικονομικού ρίσκου.
Η Ανάληψη του Οικονομικού Ρίσκου
Οι στρατηγικές ρευστότητας, και τα αντίστοιχα οικονομικά ζητήματα, αντιμετωπίζονται σπάνια στις οικογενειακές επιχειρήσεις. Μάλιστα, έχει διαπιστωθεί ότι οι περισσότερες δραστηριότητες εκπαίδευσης των μελλοντικών διαδόχων εστιάζονται µόνο στις πρώτες πέντε συνήθειες.
Ωστόσο στην περίπτωση που ακολουθηθούν και οι επτά συνήθειες, που αποτελούν μια μακροχρόνια διαδικασία, ο μελλοντικός διάδοχος θα καταφέρει να απαγκιστρωθεί από τους γονείς, να αποδείξει τις τεχνικές και ηγετικές του ικανότητες, και να αποκτήσει τις αναγκαίες γνώσεις για τη δημιουργία στρατηγικής, την ανάληψη οικονομικού ρίσκου και την επιδίωξη της ρευστότητας.
Τότε, θα έχει πλέον γίνει ο ηγέτης της οικογενειακής επιχείρησης.
Τότε το όραμα του διαδόχου και του ιδρυτή, θα έχουν γίνει πραγματικότητα.